بسم الله الرحمن الرحیم
چند روز پیش یکی از دوستان سوالی پرسید که چگونه میشود به وسعت روح دست پیدا کنیم ؟
سوال در ذهنم مانده بود که اگر قرار باشد آن را در یک جمله بگوییم بهترین جمله چیست ؟
روایتی در کتاب اندیشه پنهان دیدم که در زیر آورده ام :
از حضرت علی علیه السلام میپرسند : "بِمَ نِلتَ بما نِلتَ " تو چگونه به این همه رشد و عظمت و بزرگی رسیدی ؟ از چه به این همه رسیدی ؟ حضرت علی علیه السلام در جواب میفرمایند : " انا کنتُ بوّاباً علی بابِ قلبی " من بسیار نگهبان دروازه دلم بودم ، هر محرک و هر الهی را در دلم و قلبم راه نمی دادم . تنها محرک و الهی را راه می دادم که مرا بارور کند و به رشد برساند نه اینکه از من بکاهد و مرا مصرف کند .
ما اگر بپذیریم که نیاز عالی مان رشد است و بزرگتر از این دنیاییم و استمرار داریم و در این دنیای نظام مند هر حرکت و عمل و حرف ما تاثیر گذار است به دنبال محرک و حاکم و ربی هستیم که از ما به ما آگاه تر باشد و از ما بالاتر است و بر ما و همه ی ارتباطات ما حاکم است و بر پیچیدگی ها آنها عالم.
حالا با این حرف ها بین علاقه و نفس و هوا یا موقعیت های اجتماعی و نگاه مردم و همسر و فرزند و مردم و حرف هایشان یا پول و قدرت و ثروت و مدرک و دنیا و جلوه ها و زینت هایش یا ترس و دلواپسی و وسوسه های شیطانی و تبلیغات یا الله باید انتخاب کنیم و صعود و وسعت یا سقوط و کم شدن خود را رقم بزنیم.
پس راه همان است که بنشینیم بر سر دروازه ی دل مان و محرک هایش را بسنجیم.
میشود در سعی - که نسبت سود به سرمایه های ماست - به مرد راه حضرت امیر المومنین شبیه بشویم.
انشاء الله
