کانون مهدویت تسنیم

"از ریل قانون خارج نشوید."

قانون گرایی خیلی مهم است. قانون ریل است، از این ریل اگر چنانچه خارج شدیم، حتماً آسیب و صدمه است. گاهی قانون ناقص است، گاهی قانون معیوب است، اما همان قانون معیوب هم اگر چنانچه عمل نشود(که منتهی به بلبشو و هر که هر که خواهد شد) ضرر آن عمل نکردن، بیشتر از ضرر عمل کردن به قانون است. این را باید نهادینه کرد، در مجموعه دستگاه ها این باید نهادینه بشود.(1)

قانونمندیِ مجموعه را به هیچ قیمتی از دست ندهید. در این تشکیلات غیر دولتی اگر بند پاره شد، آشفتگی ظهور می کند و همه چیز به هم می ریزد. جوهر این قانونمندی در بنیاد موجود است و باید موجود باشد و شما آن را بدون امساک یا زیاده روی حفظ کنید تا ان شاالله ثمره ی کارِ با قاعده در جامعه مستضعفان ما قابل مشاهده باشد و بتوان براساس آن ادعا کرد که فلان تعداد افراد از استضعاف درآمده اند.(2)

اگر شما در ماشینی که پشت فرمانش نشسته اید، کار درست انجام دادید، یعنی سویچ را به جا باز کردید، پدال گاز را به اندازه فشار دادید، وقتی که پا را به میزان از روی کلاج برداشتید، این ماشین در جهتی  که شما می خواهید، حرکت خواهد کرد. قوانینی که در این ماشین به کار گرفته شده است، قوانینی است که اگر شما این طور من گفتم، درست عمل کنید، این ماشین حرکت خواهد کرد؛ به سمتی هم که شما می خواهید، می رود. این فرمان را طوری درست کرده اند که هر طرف شما می خواهید؛ بچرخد، مهم این است که شما بدانید کجا باید فرمان را چرخاند و چه موقع باید چرخاند.

اگر شما نفهمیدید که فرمان را چه موقع باید چرخاند؛ دیرتر و زودتر چرخاندید، به صخره خورد و در دره افتاد، این تقصیر شماست. آن قانونی که بر این ماشین حاکم است، قانونی است که اگر شما درست عمل کردید، شما را به وقت و راحت و به سرعت به مقصد خواهد رساند، طبیعت زندگی بشر این طوری است.

آن قوانینی که در ساختن من و شما و در ساختن این طبیعتی که ما در آن زندگی می کنیم، آب، خاک، باد، زمین، صنعت، معدن، دریا، حیوانات و سایر موارد به کار رفته، قوانینی است که اگر شما بر طبق دستورالعمل شرع و دستورالعمل اسلام عمل کردید، این قوانین در خدمت شمایند، مثل همین که گفتم اگر شما کشتی را درست هدایت کنید، اتفاقاً باد موافق هم در سمت شماست.

وقتی که شما با اسلام حرکت کنید، خلاف جریان حرکت طبیعی نیستید، زود پیشرفت می کنید(3)

برگرفته از کتاب کار باید تشکیلاتی باشد

واحد خواهران

"شاخص ها و بایدهای تشکیلات موفق انقلابی" :

اهداف را مشخص کنید و کتاب بنویسید.

اگر تشکیلاتی به وجود آمد، اما هدف روشنی نداشت، یا هدف داشت و لیکن برنامه‌ریزی برای رفتن به سمت آن هدف انجام نگرفت و تشکیلات بیکار ماند، به‌خودی خود، تشکیلات از هم خواهد پاشید و اگر هم بماند، صورت بی جانی خواهد بود. تشکل انسانی این است. هدف را محدّد کنید و مشخص نمایید که میخواهید چه کار کنید.

هدف را از پیام امام(ره) بگیرید. امام در این پیام، پیشنهاد و طرح خاصی را ارایه نفرمودند؛ اما اول تا آخر پیام، سرشار از جهت ها و اَعلام لازم و تابلوهای سر راه است که انسان را هدایت میکند. باید هدف این پیام مبارک  روشن بشود و حیطه‌بندی گردد.[1]

ما این اهداف را مشخص کنیم و بنویسیم. بعد با کار عمیق و علمی و نوشتن کتاب، خودمان را - به معنای واقعی کلمه - به این اهداف نزدیک کنیم. اگر فرض کنیم حادثه‌یی پیش آمد که پنج سال دیگر، این کنفرانس از بین رفت - ممکن است دیگر - مثلاً فرض کنیم پنج سال دیگر، مسؤولان کشور به این نتیجه برسند که دیگر نمی خواهیم این کنفرانس باشد و تعطیلش کردیم، در ظرف این پنج سال، ذخیره‌ی قابل توجهی را به یادگار بگذارد. بعضی از تشکیلاتها هست که به مجرد خاموش شدن چراغش، اصلاً به کلی دیگر خاموش میشود؛ این‌طور نباشد.

بعد از آن‌که کار ما تمام شد، فرض کنیم که پنج سال دیگر خواستیم اصلاً درِ این دکان را ببندیم؛ کلی محصول، کار علمی، پیشرفت علمی و آثار باارزش ارایه کرده باشیم، جا پاهای ما معلوم باشد، کتاب نوشته باشیم، در واقعیت زندگی و دنیا اثر گذاشته باشیم و ... . این کار، در این صورت بافایده خواهد بود.[2]

"برنامه ریزی باید اصولی ، عمومی و کلان باشد."

به نظر من، اساسی ترین کار این مجموعه، این است که بر اساس آن هدف ها و سیاست هایی که گفته شده، برنامه ریخته بشود و معلوم گردد که ما از اول تا آخر امسال، چه کارهایی را باید بکنیم و تا کجا باید پیش برویم.[3]

برنامه‌ریزی باید اصولی و عمومی و کلان باشد. البته اگر جزییات هم فرض بشود، خوب و لازم است؛ منتها باید با آن حالت بلندنظری باشد، تا انسان بتواند هر شرایطی را به خدمت بگیرد.[4]

بایستی یک تقسیم‌بندی صحیحی انجام بگیرد بین تلاشها و فعالیتهائی که باید بشود، و بین این مسیری که ما تا آن اهداف داریم، تا در هر برهه‌ای از زمان، به تناسب امکان آن برهه، پیشرفت کرده باشیم.[5]