بسم الله الرحمن الرحیم
مدتهاست با یک سوال دست به گریبان م.
میخواهم با شما در میان بگذارم شاید گره این سوال در دستان شما باشد . انشاءالله که همین طور است .
از قدیم یادم می آید که زیر دستان مشت کرده ای که بر سر شانه های پدرم بالای همه دست ها همراه با فریاد بر سر آنان که فکر میکردیم هر غمی و گریه ای هست و هر خونی ریخته شده است و هر بی مزگی در زندگی بچه های دنیاست از دشمنی و کشتار اوست ، فرود می آوردیم.
بعد ها مکبر مسجد شدیم و بعد از نماز پشت سر السلام علیکم و رحمه الله میگفتیم تکبیر و ادامه میدادیم آن فریاد را ..
سالی یکبار 22 بهمن ، به خود حق دادم بخاطر همه ظلم هایی که به هموطنانم به پدرانم به دوستانم به هم کیشانم رسیده است فریاد کنم و مشتم را بر سر دولتی که کاخش را در خیالاتم در زیر مشتم می آورم خالی کنم.
سالی یکبار در روز قدس بخاطر بچه هایی که از گرسنگی تلف شدند ، زیر آوار مردند ، بخاطر مادرهایی که در زیر موشک های نامردهایی کودکش را در بغل تا بیمارستان کشیده ، بخاطر مردهایی که در مبارزه مردانه جان باختند ، به خود حق دادم فریاد بکشم و کینه را در قلبم پرورش دهم. و حق دارم این ها را هر روز ، روزی پنج بار بعد از نماز، برای خودم تذکر دهم تا این ریشه این درخت تا روز انتقام محکم شود و هفته ای یکبار نه بلکه چند بار از نماز جمعه تذکرش را بشنوم .
چگونه در راهپیمایی های تمام دنیا از آفریقا تا آسیا تا آمریکا در روز قدس همه میگویند مرگ بر شیطان مرگ بر آمریکا ولی در اربعین این صدا شنیده نشده است ؟
چگونه در تمامی مسجد ها بعد از هر نمازی چون نقل و نبات این مرگ بر آمریکا را میشنویم ولی درهیئت ها هنوز نشنیده ایم ؟
هیچ وقت این صدا را وقتی در هیئتی می نشستم که همه مشکی پوشیده بودند و غم حسین و اولادش را میخورند نشنیدم .آنجا هیچ وقت مشتم گره نشده است هنوز .شاید هم هیچوقت فکر نکردم که شاید اینجا نه تنها حق من بلکه حق کودکان و علی اصغر و سکینه و رقیه است .
حال شاید گره کار دست شما باشد که با بازکردنش به من هم کمک کرده اید.
چه بستر هایی باید مهیا باشد تا 40 میلیون زائر اربعین فریاد بکشند مرگ بر اسرائیل ؟ و هر کدام سطل آبی برای به سیل کشاندن این غده سرطانی با خود حمل کنند ؟ میدانید به این فکر میکردم که چگونه با یک شعار 40 میلیون زائر از 60 کشور میتواند ریشه ی فکر آمریکایی را زد ؟
آیا اربعینی که به یزید زمانه نقد نکند مشکل آفرین است ؟ هیئتی که بعد از ده شب نتواند به آمریکا مرگ بفرستد ، با حسین زمانه چه نسبت و رفتاری خواهد داشت ؟
چه کنیم آنچه نمک هر جمع ماست در سفره ی هیئت هایی که دل بستگان به حسین و جد و فرزندان اویند جا باز کند ؟
باید بتوانیم برای عبور از غرب ، عبور از این پیچ تاریخی ، عبور از این مرحله ،شعار از سینه ی تاریخ ایران و دنیا برخاسته را وارد سر و سینه زدن هایمان کنیم.
حرفم راهکارش این نیست که شعار را به هیئت ها بچسبانیم ، سوالم این بود که چگونه این شعار را وارد هیئت ها کنیم که خود هیئتی ها بخواهند فریاد بزنند بر سر یزید و شمر و ابن زیاد و لعنت شان را با زمانه آپدیت کنند ؟ این فهمیدنی است . چگونه ؟
والعاقبة للمتقین
