بسم الله الرحمن الرحیم
حیا در یک جامعه موجب متانت رفتار می‌شود، گوهری ممتاز است و خود به خود به جریانِ مقاومت کمک می‌کند. باید بدانیم چرا نظام سلطه از این پدیدۀ متین و ارزشمند (حجاب و حیا) این‌قدر واهمه دارد، مطالب زیر خلاصه‌ای است از کتاب حیا از دکتر بانکی‌پور، سعی‌مان بر این است این سیر ادامه‌دار باشد. ان‌شاءلله مورد توجّه امام عصر ارواحنا فداه و الگویمان حضرت زهرا (س) قرار گیرد.
حیا در لغت به معنی "شرم" می‌باشد و قبل از عمل ایجاد می‌شود. حیا یعنی محدودیت و در تنگنا قرار گرفتن نفس در ارتکاب به محرّمات شرعی، عقلی و عرفی از ترس نکوهش و سرزنش. عدّه‌ای می‌پندارند که حیا معنای تقوا را می‌دهد اما این دو در معنی متفاوتند.
تقوا: اجتناب از گناهان شرعی
حیا: اجتناب از آنچه عقل و عرف آن‌را زشت می‌دارند.
تعاریفی از حیا:
*حیا شرمی برخاسته از ادراک خوبی‌ها و بدی‌های اختیاری، نیرویی مهارکننده و نظم دهنده، که رفتارهای روانی و فیزیکی انسان را بر اساس شرع و عرف تنظیم می‌کند.
*خویشتن داری ارادی فرد در انجام اعمال خلاف شرع و عرف
*ویژگی‌ای که باعث می‌شود فرد نسبت به وقوع کاری که آن‌را زشت می‌داند نوعی احساس بازدارنگی یا ناراحت کننده داشته باشد.
*قدرتی است که انسان را از کارهای خلاف باز می‌دارد و اگر انسان کار خلافی انجام می‌دهد موجب شرمندگی او می‌شود.
تعریف امام صادق (ع) از حیا: حیا نوری است که جوهر آن، سینه‌ی ایمان است و یک حالت بازدارندگی و خویشتن‌داری در برابر هر چیزی که با توحید و معرفت ناسازگاری داشته باشد.
مادّه و جنس حیا: نور، خصلت، قدرت، وقار، غریزه و ترکیبی از عفّت و ترس
اثر حیا: انزوا، انقباض، گرفتگی، دوری گزینی و ایجاد جوشش
نتیجه: ترک عمل، بازدارندگی، جلوگیری، پرهیز از زشتی‌ها و عقب نشینی مدّبرانه
جهت تعجیل در فرج قطب عالم امکان حضرت حجة‌بن‌الحسن العسگری (عج) صلوات
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم
