بسم الله الرحمن الرحیم
پرهیز از دنیا طلبی
مسأله ی دنیا طلبی که من این همه رویش تأکید میکنم - و متأسفانه هر وقت انسان راجع به آن حرف میزند، بعضیها را میگزد و ناراحت میشوند - به خاطر همین است. دنیاطلبی یک لغزشگاه است که هیچ مرزی هم نمیشناسد الا تقوا، یا یک نظارت قرص و محکم که کسانی ناچار باشند چیزهایی را رعایت کنند.
تازه آنها هم ممکن است از طرق غیرقانونی و قاچاق، کارهای خلاف بکنند. من چند سال قبل از این، برای یک مجموعه ی دانشجویی پیام دادم: چون آنها دانشجویانی بودند که یواش یواش وارد تشکیلات دولتی میشدند. من به آنها گفتم مواظب باشید چرب و شیرین دنیا، شما را به خودش متوجه نکند. یعنی یک جوان دانشجو میتواند در معرض چنین لغزشی قرار گیرد؛ کما این که یک مسئول هم میتواند در معرض لغزش قرار گیرد. این مساله ی ثروتهای بادآورده که ما مطرح کردیم و دستگاه قضایی حرکتی را نسبتاً در اول کار شروع کرد و بعد همین مطبوعاتی که ملاحظه میکنید، سعی کردند فضا راغبارآلود کنند ونگذارند به جایی برسد، ناظر به همین قضیه است.
تضعیف نکردن مدیر
محیط باید محیط اسلامی شود. کار باید کار اسلامی شود. روی ذهن افراد باید تأثیر گذاشته شود. اما مسؤولیت تشکیلات، با مدیر است. او باید کار را اداره کند و انجام دهد.
