بسم الله الرحمن الرحیم
پیوند امام شناسی با خداشناسی
خداوند، جن و انس را برای عبادت و معرفت خدا آفرید و هدف خلقت چیزی جز معرفت خدا نیست. این معرفت صرفا با بندگی خدا حاصل میشود و رسیدن به این مقام، مستلزم تسلیم و تصدیق اولیای الهی است. «من عرفکم فقد عرف الله: هر کس شما اهل بیت را شناخت، خدا را شناخته است».
آفرینش همه عالم برای معرفت و عبادت خداست و این هدف جز به واسطه حجت خدا برای کسی قابل دسترسی نیست. بخاطر همین منزلت است که مفسرین «لیس کمثله شیء» را اینگونه تفسیر کرده اند که مثل مثل خدا
که اهل بیت هستندکسی نیست. در واقع، جاری شدن کمالات و صفات الهی در ائمه به میزانی است که به عنوان «انسان کامل»، شبیه ترین افراد به خداوند از حیث دارا بودن صفات کمالی پروردگار هستند.
امام هادی(ع) این طریقه منحصر به فرد معرفت و آشنایی با خدا را جایی توصیهٔ می کنند: «من اراد الله بدع بکم و من و خده قبل عنکم، و من قصدها توجه بکم: هرک عزم خدا کرد با شما شروع می کند و هر که موحد شد از شما آموخت و هر که قصد خدا نمود به شما روی آورد». سیر آفاق و انفس در پرتو نور آنهاست و تنها دری که به سوی خدا باز شده است، تنها راهی که به قرب الهی منتهی می شود، تنها نشانه کمالی که از دین خدا قرار داده شده است و تنها تابلوی تجلی تمام اسماء و صفات حضرت حق، حجج الهی بوده و هستند و پیمودن راه خدا تنها به اطاعت از ایشان است." امام صادق (ع) نیز فرمودند: «لولانا ما عرف الله و لولانا ما عبدالله، بنا عرف الله و بنا عبدالله: اگر ما نبودیم خداشناخته نمی شد و اگر ما نبودیم خداپرستش نمیشد. به واسطه ما خداشناخته شد و به واسطه ما خدای متعال پرستیده شد». حال که اهمیت جایگاه ولایت و منحصر بودن شناخت صحیح و دقیق خدا از طریق اهل بیت طلایی روشن گردید، معنای این کلام نورانی امام حسین(ع) است به سؤال فردی که در خصوص چیستی معرفت خدا می رسید مشخص میگردد؛حضرت فرمودند: 《اگر اهل هر زمانی امام واجب الاطاعه خود را بشناسد،معرفت به خدا را پیدا می کند.》
این ارتباط امام شناسی با خداشناسی و گذر مسیر هدایت الهی از شناخت امام در کلام بزرگانی همچون آیت الله العظمی بهجت این چنین تشریح شده است:《اگر مساله ی امام شناسی بالا رود خداشناسی هم بالا می رود،چه آیتی بالاتر از امام(ع)،امام آینه ای است که حقیقت تمام عالم را نشان می دهد.》
بهره مندی از آثار و برکات ولایت پذیری
۱.بهره مندی از هدایت پاداشی
ائمه اطهار(ع)هریک همچون بهاری سرشار از طراوت و زیبایی،زمستان سرد را شکوه و جلا می بخشند.این بهاران در همه ی ابعاد زندگی زمستان زدگان اثرگذار است.اینکه در ادعیه آنان را چنین مورد خطاب قرار می دهیم که 《السلام علی ربیع الانام و نضره الایام: سلام بر بهاران زندگی مردمان و طراوت روزگاران》حاکی از آثار و برکات وجودی آنهاست.
این طراوت بهاران برای برخی موقتی و همچون فصلی در کنار فصل های دیگر زندگی آنان است و برای برخی،سراسر حیات آنان را دربرمی گیرد.هدایت الهی از طریق وجود ائمه اطهار به دو گونه جاری می شود.
کلیه ی انسانها و حتی اجنه از آغاز حیات خویش از «هدایت ابتدایی»برخوردار خواهند بود و چنانچه وظایف خویش را نسبت به این لطف فراگیر الهی به انجام رسانده و خود را از تاریکی ها و پلیدی ها به واسطه چنگ زدن به این ریسمان الهی نجات دهند، از مرحله بعدی هدایت، تحت عنوان «هدایت پاداشی» برخوردار خواهند گردید. در این مرحله لحظه لحظه زندگی، با بهره مندی از رحمت الهی از طریق اسباب رحمت یعنی ائمه هدی(ع)همراه خواهدبود.
برگرفته از کتاب زن منتظر و منتظر پرور