بسم الله الرحمن الرحیم
۲. برعهده گرفتن سرپرستی فرد توسط معصومین(ع)
اصولا معنای ولایت آن است که «ولی» و «سرپرست»، عهده دار امور کسانی شود که ولایت آنها را برعهده دارد.
اگر در احکام شرعی، معامله کودک نابالغ پذیرفته نیست و کسی که در معاملات اقتصادی ناتوان است و «سفیه» محسوب میشود، میبایست از طریق پدر یا حاکم شرع و یا فرد دیگری که «قیم» و «ولی» اوست امور خود را انجام دهد، بخاطر ناتوانی کودک و سفیه و توانمندی ولی و قیم است. اگر ما نیز خود را محتاج اهل بیت(ع)بدانیم و مقام آنان را درک کنیم و از آنان اطاعت کنیم، آنان ولی و عهده دار تمام امور مادی و معنوی ما میشوند.
٣. کسب آرامش و امنیت فردی و اجتماعی
اینکه خداوند مکرر می فرماید: «الله ولى الذین آمنوا...» معنایش این است که خداوند خود سرپرستی امور مومنین را برعهده گرفته و مؤمن سخن نمی گوید نمی بیند و گوش نمی کند و ... مگر اینکه کار او را، ولی او یعنی خدا انجام می دهد و جز اوامر الهی انجام نمیدهد. چنین می شود که انسان معتقد و مطیع ولایت ائمه اطهار(ع) در ابعاد و اجتماعی، برخوردار از آثار و برکات این انوار مقدس می شود. در ابعاد این تمسک به ولایت انوار الهی، شخصیت ممتازی را به فرد هدیه داده روح او، طمأنینه و آرامش می آفریند. انسان تحت ولایت ائمه ای از آن جهت که خود را به واسطه جریان فیض الهی در همه هستی وابسته می بیند همواره بر آنان تکیه نموده و به رأفت و رحمت آنان دل می بندد. همواره امیدوار است، کمتر دچار اضطراب و آشفتگی روحی میشود و چون خود را در محضر آنان می بیند، کمتر دچار لغزش و گناه می شود و....
در بعد اجتماعی نیز، جامعه معتقدین به ولایت معصومین علی جامعه ای است که در آن همبستگی و همنوایی و نیز رعایت بسیاری از هنجارهای دینی در حد بسیار بالایی وجود دارد. نظم و امنیت بیشتری در آن حکم فرماست.
عدالت، دادگستری و انصاف بر قوانین و قواعد آن سیطره دارد.
۴. برخورداری از شفاعت اهل بیت(ع) در دنیا و آخرت
انسان محب اهل بیت (ع) به واسطه اختیار مندی خویش، در برخی از مراحل زندگی دچار لغزش و گناه میشود و برای دوری از عذاب الهی، محتاج شفاعت ائمه معصومین (ع) می باشد. نیازمندی به این شفاعت در آخرت چنان ضروری است که بدون آن، اعمال ما قطعا نمی تواند ما را به بهشت و بهره مندی از رضوان الهی برساند. البته بهشت، صرفا و عده ای برای سرای آخرت نیست و انسان در همین دنیا نیز در بهشت یا جهنم خواهد بود. میزان جاری شدن رذایل و پلیدیها و یا خوبیها و صفات حسنه در محیط زندگی هر فرد محیط را جهنم یا بهشت او می گرداند. لذتی که مؤمن به اهل بیت(ع)در زندگی دنیوی خویش میبرد قابل مقایسه با وضعیت بریدگان عنایت آنان نیست. لذا نه تنها به شفاعت در آخرت محتاجیم، به بهره مندی از شفاعت در همین دنیا نیز به شدت نیازمندیم. میزان این شفاعت، به میان ولایت پذیری هر فرد خواهد بود. بدین جهت یکی دیگر از آثار و برکات ولایت پذیری، بهره مندی از شفاعت اولیای الهی در دنیا و آخرت می باشد.
پاسخگویی به انتظارات امام زمان
ما اگر روز، گرسنه و تشنه بمانیم، شب آنقدر خواب خوراکیهاو نوشیدنیها را می بینیم که گرسنگی و تشنگی آن روز را جبران میکند. اما کدامیک از ما، شب هنگام، خواب از کمی محبت مان نسبت به امام زمان می بینیم؟ کدامیک از ما، کندی حرکتمان نسبت به تربیت صحیح ولایی، موجب پریدن از خواب آشفته و پریشان کننده میگردد؟... واقعیت آن است که بهره مندی از تربیت مهدوی و دغدغه پاسخگویی به انتظارات ولی دغدغه اصلی ما نگردیده است. همانطور که برای ورود به اماکن مقدس، مقدماتی در کتب ادعیه ذکر گردیده است، پاک شدن از نجاسات و آلودگیها و ورود به باب ولایت ائمه(ع)نیز نیازمند برخی مقدمات است. یکی از مهمترین مقدمات، تلاش برای پاسخگویی به انتظارات آن منابع و مخازن نور و رحمت است.
تنها در این صورت است که این زمزمه ما در زیارت عاشورا که با عبارت《 استلک أن یبلغنی المقام المحمود》 تقاضای رسیدن به مقام محمود را میکنیم، از یک ادعا و کلام فاقد حقیقت خارج میشود. مقام محمود - یعنی همان مقامی که اصحاب امام حسین (ع) در شب عاشورا به کرامت حضرت اباعبدالله " آن مقام را دیدند و در روز عاشورا، موجب شد بی قراری و بیتابی برای شهادت موج بزند - به کسانی داده خواهد شد که به وظایف خود نیز عمل نمایند. تأسی به الگو صرفا به حرف و ادعا نیست و انسان باید حقیقتا خود را محو آنان کند و شکی در ولایت آنها نداشته باشد و به انتظارات و وظایف خویش واقف باشد.
تلاش خواهد شد به این وظایف و انتظارات در بخشهای بعدی اشاره گردد.
برگرفته از کتاب زن منتظر و منتظرپرور
