بسم الله الرحمن الرحیم
لازمه انتظارِ هر چیزی، معرفت نسبت به آن چیز است و وقتی منتظَر، یعنی آن چیزی که مورد انتظار است، بسیار عظیم می باشد، معرفت نسبت به آن نیز باید بسیار دقیق باشد.
هرکس به میزان معرفتش نسبت به منتظَر از خطرات وضع موجود رهیده است و انتظار دقیق و شدید با معرفت دقیق به وضع موعود باید همراه باشد، با انتظارهای ضعیف نمی توان از گردنه های ظلمانی و غلیظ آخر الزمان به راحتی عبور کرد و لذا نمی توان به اهداف بلند دست یافت. گاهی نمازهای ما فقط به این درد می خورد که جهنم نرویم. امّا چنین نیست که بتواند افق های آینده را برای ما روشن کند و تحلیل هایمان را از زندگی زنده کند. انتظارِ ظهور مهدی(عج) را داشتن، یک نوع همسو شدن با آن حضرت است، آن حضرت منتظر مردم اند که کاری کنند تا حکومت جهانی آن حضرت ممکن شود و مردم نجات امروز و فردای خود و فرزندانشان را در همین به وجودآوردن زمینة فرج فراهم کنند،
با ظهور انقلاب اسلامی شرایطی در زمان و زمین ایجاد شده است که یک انسان متدینِ واقعی، دیگر نمی تواند نسبت به آن بی تفاوت باشد و در دینداری خود دچار مشکل و تضاد مهمی نشود، همان طور که در مقیاس وسیع تر آن نمی توان ناظر صحنه کربلا بود و موضع خود را در آن شرایط تاریخی مشخص ننمود.
بعضی از تحصیل کرده های ما که در عین مسلمان بودن، بیشتر تحت تأثیر فرهنگ غرب بودند، نتوانستند جایگاه تاریخی این انقلاب را بفهمند و با ملاک و ارزش های غربی خواستند انقلاب اسلامی را بررسی کنند و لذا انتظار داشتند انقلاب اسلامی یک نحوه تأیید وضع موجود باشد و از خدای حکیم همین قدر انتظار داشتند که ما هم در حدّ ژاپن رشد کنیم، غافل از این که در آن صورت نه تنها انقلاب اسلامی دریچة طلوع وضع موعود مهدی(عج) نخواهد بود، بلکه حجاب وضع موعود می شود.
عمده ترین مطلب فهمیدن خدای حکیم است و آن زمینه ای که خدای حکیم برای بشر در نظام اَحسنِ خود، فراهم کرده، و معنی انتظار نیز همین است. آری؛ آن کس که خدای حکیم را حکیمانه می شناسد، سخت مواظب است از توجه به نور وضع موعود غافل نشود، وگرنه تمام آلودگی های عقیدتی و اخلاقی ظلمت آخر الزمان او را فرا می گیرد و از بهترین نتایج زندگی محروم می گردد.
اما در آخر پرداختن به سوالات مهم:
شما می فرمایید برای رسیدن به وضع موعود، باید از دریچه ای به نام انقلاب اسلامی گذشت. حال از کجا معلوم است که انقلاب ایران همان انقلاب است؟
شرایطی که به عنوان مقدمه، آرزوی ائمه و پیامبران(ع) بوده است، در اساسِ تئوریک این انقلاب محقق است و برای مطمئن شدن به عرض بنده لازم است به جایگاه تاریخی انقلاب اسلامی نظر بفرمایید که با واقعه غدیر شروع شد.
غدیر به معنای حاکمیت معصوم بنا بر اسلام است.اما جریانی قدرتمند به زعم خود خواستند که غدیر را در سقیفه دفن کنند اما غدیر با قیام امام حسین باری دیگر به صحنه آمد. و باز هم قصد نابود کردن اثر غدیر را در کربلا داشتند که مکتب امام صادق 4000 دانشمند صاحب نظر در امور اسلامی تربیت نمود و حضور غدیر را در تاریخ به نمایش گذارد، و باز هم امام کاظم را در زندان کردند.اما بعد از آن به امام رضا نامه ای فرستادن تحت عنوان ولی عهدی؛ اما دیری نگذشت که باز هم امام را به شهادت رساندند به همان علت های قبلی و بقبه امامان را در حصر کردند.
ناگهان دولت شیعه صفویه پا به عرصه تاریخ گذاشت و باز هم حکومت عثمانی با نادر شاه خواست که تشیع را در ایران نفی کند که اینها هم سرنگون شدند..
اما بعد دوباره مشروطه پیروز شد و مجتهد باید حقانیت شورای ملی را تایید کند.و باز با رضا خان خواستند که غدیر را از صحنه حذف کنند که انقلاب تاریخ را گشود و این بار ولی فقیه حکم تنفیذ رئیس جمهور را میدهد و با ژاور این انقلاب سیر تاریخی غدیر به تمامیت خود رسید و گام بعدی ژاور حضرت حجت هست که بهترین شکل سازمان سیاسی را در کل جهان به ظهور برساند.
وقتی موعد ظهور امام زمان(عج) فرا می رسد ما چگونه و از کجا بفهمیم آن دوره فرا رسیده است آن هم در این زمانه که همه چیز مبهم است؟
: تنها راه شناخت اُنس با کلام اهل البیت است، با فهمی عمیق «کانوا یروون حدیثنا» و پیش از فرارسیدن و وقوع این حادثة بزرگ از آن سخن گفتن و آن را به گفتمان غالب مبدل ساختن«یقولون».
چگونه می توان برای ظهور حضرت تلاش کرد و همواره به یاد ایشان بود؟
:اساسی ترین وظیفة ما در حال حاضر از یک طرف عبارت است از شناختِ آنچه وضعیت موجود جهان از بشر گرفته و فرهنگ مدرنیته مانع تحقق آن گشته، و از طرف دیگر سعی در تقویت انقلاب اسلامی به عنوان زمینة ظهور حضرت مهدی(عج) است
در مباحث دینی مطرح می شود که عموماً دنیا و جذبه هایش علیه ما است و زندگی دنیایی همواره با ناکامی همراه است، آیا در آخرالزمان هم همین طور است؟
:از آن جهت که دنیا را هدف خود قرار دهیم و قلب خود را مشغول دنیا کنیم، همیشه این کار بد است
اما اگر مردم ایمان بیاورند و تقوا پیشه می کردند، حتماً برکات آسمان و زمین را بر آن ها می گشادیم
آیا در زمان حضور حضرت اثری از علوم جدید مانند فیزیک و شیمی و امثال این ها خواهد بود؟
:اصلاً آن عالَم، عالَمی است که تمنای آن با تمنای بشر جدید فرق اساسی می کند. تمنای بشر جدید طوری است که از طریق درگیری با طبیعت حاصل می شود. با ظهور امام زمان(ع) یکی از اصول فرهنگی آن حضرت، فرهنگ تعامل با طبیعت است.
