"بسم الله الرحمن الرحیم"

"شاخص ها و بایدهای تشکیلات موفق انقلابی" :

"تشکیلات باید مردمی باشد."

تشکیلات بایستی مردمی بشود، تا مثل نیمه شعبان برگزار گردد. خودتان می دانید که برای نیمه شعبان هیچ کس به کسی نمی گوید که بیایید طاق نصرت ببندید. اگر هم یک روز بگویند نبندید، مردم تشنه تر می شوند که ببندند و به هر قیمتی هست، می خواهند آن را بر پا بدارند. همت اصلی این است.¹

"کار، ماندگارتان می کند."

کار یک مجموعه، هر چند تندتر و پرمعناتر باشد، ماندگارتر خواهد بود. اصلا سازمان های بشری با کار زنده اند. مثلاً اگر شما به یک یگان نظامی، تحرّک و برنامه و دستور ندهید، یک ماه که در یک جا بماند به خودی خود منحل می شود. لازم نیست کسی آن را منحل کندف به خودی خود منحل می شود!

قدرت و نفوذ فرماندهی در سراسر تمام اجزای این مجموعه است که آنها را به حرکت و نشاط در می آورد و حیات جمعی شان را حفظ می کند. شما این کار را بکنید؛ یعنی در این مجموعه خودتان کار را چنان بدمید که تحرّک آن دائمی باشد و اصلا این فکر به ذهن کسی نیاید که ممکن است روزی این مجموعه منشعب یا منحل شود.²

"بالاخره بشر خطا هم می کند"

از یک مجموعه ی بشری انتظار نمی رود که هیچ قصور و خطایی نداشته باشد و همچنین از یک مجموعه نوپا که از صفر شروع کرده و اول کارش است و در طول این مدت که در عمر کارهای نهادی و سازمانی عمر کوتاهی است، هیچ گونه سابقه و تجربه ای از گذشته به او به ارث نرسیده، انتظار نمی رود که بتواند خودش را آن قدر کامل بکند که کاستی و کمبودی از او سر نزند. کمبودها و بی تجربگی ها و کاستی ها، طبیعی است. خطاها و اشتباه ها هم، در آن حدی که بوده، قابل قبول است.³

" نیاز های مالی را با کار فرهنگی تامین کنید"

 البته نیازهای مالی شما جدی است... خوب؛ با معجزه که نمی شود و مصلحت نیست که انسان دائماً با معجزه زندگی کند. ما موافقیم که هر طور شده و از راهی به شما کمک شود. البته این احتیاج دارد به این که دوستان فکر کنند و راه های معقولی را پیشنهاد نمایند. من هر چه بتوانم در این زمینه همکاری می کنم، لکن مجموعه را به کار فرهنگی بکشانید.⁴

برگرفته از کتاب کار باید تشکیلاتی باشد

واحد خواهران  

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. بیانات در دیدار با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و نمایندگان فرهنگی جمهوری اسلامی در خارج از کشور1370/2/3

2. بیانات در دیدار جمعی از اعضای انجمن قلم 1381/11/8

3.  بیانات در مراسم تودیع کارکنان ریاست جمهوری 1368/5/18

4. بیانات در دیدار جمعی از اعضای انجمن قلم 1381/11/8

کاری که شما باید بکنید این است که اول این انجمن را محکم نگه دارید؛ یعنی مانع لق شدن خشت ها و پایه های این تشکیلات شوید.

کار دوم این است که برای نگه داشتن آن بلاشک احتیاج دارید به این که مرتب نَفَس و خون جدید وارد آن کنید؛ چون یک مجموعه بسته و بدون تبدل خون و هوای آزاد، بعد از مدتی به طور طبیعی فرسوده و کهنه خواهد شد.

شما باید خون های جدید وارد کنید البته خون سالم وارد کنید و حواستان جمع باشد که خون هپاتیتی یا ایدزی وارد نکنید!...

صافی داشته باشید و بدانید که خون هپاتیتی و ایدزی هم هست و وارد می شود! ولو نشاطی هم ایجاد می کند؛ لکن آدم را در بلند مدت دچار بیماری های مهلک و علاج ناپذیر می کند.

برای این کار دوم هم که وارد کردن خون جدید و پاک است، احتیاج است که شما بعضی ها را رشد دهید. پس کار سومی به وجود می آید که عبارت است از جستجو کردن  استعدادهای خوب و تابناک، گزینش کردن صحیح و عادلانه، آوردن و وارد مجموعه کردن آنها. در این هیچ تردیدی نکنید.

الان در سرتاسر کشور یک حرکت عمومی عجیبی شروع شده است؛ از همین جمعیت های کوچک دانش آموزی گرفته تا دانشجویی و بالاتر از دانشجویی. همه اینها محض احساس تکلیف مبارزه می کنند. این تابلو تهاجم فرهنگی را که ما چند سال پیش بلند کردیم و عده ای سنگبارانش کردند، خوشبختانه اینها قبول و بلند کرده اند.

الان در همه این تشکل های کوچک ناشناخته و احصا نشده، جهتِ واحدی وجود دارد و آن مبارزه با تهاجم فرهنگی است. از بچه ها می پرسید شما می خواهید چکار کنید؟ این کتاب، نمایشنامه، جزوه، بروشور و شعر را برای چه نوشتید و این انجمن را برای چه درست کردید؟ می گویند می خواهیم با تهاجم فرهنگی مبارزه کنیم. این کار خیلی مبارک است و این را دست کم نگیرید.

در بین همین هاست که شما الماس و طلا را پیدا می کنید "النّاس کمعادن الذّهب و الفضّه"

بروید و آنها را شناسایی و گزینش کنید و به شکل حساب شده ای وارد مجموعه نمایید. البته می توانید مجموعه را دارای دهلیزها و گردونها و گیتی های گوناگون کنید تا اینها را راحت و بی دغدغه وارد کنید؛ یعنی از یک قرنطینه ناآشکاری بگذرانید و بعد وارد اصل مجموعه کنید. از این کارها باید بکنید.(1)

برگرفته از کتاب کار باید تشکیلاتی باشد

واحد خواهران                    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. بیانات در دیدار جمعی از اعضای انجمن قلم1381/11/8

"از ریل قانون خارج نشوید."

قانون گرایی خیلی مهم است. قانون ریل است، از این ریل اگر چنانچه خارج شدیم، حتماً آسیب و صدمه است. گاهی قانون ناقص است، گاهی قانون معیوب است، اما همان قانون معیوب هم اگر چنانچه عمل نشود(که منتهی به بلبشو و هر که هر که خواهد شد) ضرر آن عمل نکردن، بیشتر از ضرر عمل کردن به قانون است. این را باید نهادینه کرد، در مجموعه دستگاه ها این باید نهادینه بشود.(1)

قانونمندیِ مجموعه را به هیچ قیمتی از دست ندهید. در این تشکیلات غیر دولتی اگر بند پاره شد، آشفتگی ظهور می کند و همه چیز به هم می ریزد. جوهر این قانونمندی در بنیاد موجود است و باید موجود باشد و شما آن را بدون امساک یا زیاده روی حفظ کنید تا ان شاالله ثمره ی کارِ با قاعده در جامعه مستضعفان ما قابل مشاهده باشد و بتوان براساس آن ادعا کرد که فلان تعداد افراد از استضعاف درآمده اند.(2)

اگر شما در ماشینی که پشت فرمانش نشسته اید، کار درست انجام دادید، یعنی سویچ را به جا باز کردید، پدال گاز را به اندازه فشار دادید، وقتی که پا را به میزان از روی کلاج برداشتید، این ماشین در جهتی  که شما می خواهید، حرکت خواهد کرد. قوانینی که در این ماشین به کار گرفته شده است، قوانینی است که اگر شما این طور من گفتم، درست عمل کنید، این ماشین حرکت خواهد کرد؛ به سمتی هم که شما می خواهید، می رود. این فرمان را طوری درست کرده اند که هر طرف شما می خواهید؛ بچرخد، مهم این است که شما بدانید کجا باید فرمان را چرخاند و چه موقع باید چرخاند.

اگر شما نفهمیدید که فرمان را چه موقع باید چرخاند؛ دیرتر و زودتر چرخاندید، به صخره خورد و در دره افتاد، این تقصیر شماست. آن قانونی که بر این ماشین حاکم است، قانونی است که اگر شما درست عمل کردید، شما را به وقت و راحت و به سرعت به مقصد خواهد رساند، طبیعت زندگی بشر این طوری است.

آن قوانینی که در ساختن من و شما و در ساختن این طبیعتی که ما در آن زندگی می کنیم، آب، خاک، باد، زمین، صنعت، معدن، دریا، حیوانات و سایر موارد به کار رفته، قوانینی است که اگر شما بر طبق دستورالعمل شرع و دستورالعمل اسلام عمل کردید، این قوانین در خدمت شمایند، مثل همین که گفتم اگر شما کشتی را درست هدایت کنید، اتفاقاً باد موافق هم در سمت شماست.

وقتی که شما با اسلام حرکت کنید، خلاف جریان حرکت طبیعی نیستید، زود پیشرفت می کنید(3)

برگرفته از کتاب کار باید تشکیلاتی باشد

واحد خواهران

"شاخص ها و بایدهای تشکیلات موفق انقلابی" :

اهداف را مشخص کنید و کتاب بنویسید.

اگر تشکیلاتی به وجود آمد، اما هدف روشنی نداشت، یا هدف داشت و لیکن برنامه‌ریزی برای رفتن به سمت آن هدف انجام نگرفت و تشکیلات بیکار ماند، به‌خودی خود، تشکیلات از هم خواهد پاشید و اگر هم بماند، صورت بی جانی خواهد بود. تشکل انسانی این است. هدف را محدّد کنید و مشخص نمایید که میخواهید چه کار کنید.

هدف را از پیام امام(ره) بگیرید. امام در این پیام، پیشنهاد و طرح خاصی را ارایه نفرمودند؛ اما اول تا آخر پیام، سرشار از جهت ها و اَعلام لازم و تابلوهای سر راه است که انسان را هدایت میکند. باید هدف این پیام مبارک  روشن بشود و حیطه‌بندی گردد.[1]

ما این اهداف را مشخص کنیم و بنویسیم. بعد با کار عمیق و علمی و نوشتن کتاب، خودمان را - به معنای واقعی کلمه - به این اهداف نزدیک کنیم. اگر فرض کنیم حادثه‌یی پیش آمد که پنج سال دیگر، این کنفرانس از بین رفت - ممکن است دیگر - مثلاً فرض کنیم پنج سال دیگر، مسؤولان کشور به این نتیجه برسند که دیگر نمی خواهیم این کنفرانس باشد و تعطیلش کردیم، در ظرف این پنج سال، ذخیره‌ی قابل توجهی را به یادگار بگذارد. بعضی از تشکیلاتها هست که به مجرد خاموش شدن چراغش، اصلاً به کلی دیگر خاموش میشود؛ این‌طور نباشد.

بعد از آن‌که کار ما تمام شد، فرض کنیم که پنج سال دیگر خواستیم اصلاً درِ این دکان را ببندیم؛ کلی محصول، کار علمی، پیشرفت علمی و آثار باارزش ارایه کرده باشیم، جا پاهای ما معلوم باشد، کتاب نوشته باشیم، در واقعیت زندگی و دنیا اثر گذاشته باشیم و ... . این کار، در این صورت بافایده خواهد بود.[2]

"برنامه ریزی باید اصولی ، عمومی و کلان باشد."

به نظر من، اساسی ترین کار این مجموعه، این است که بر اساس آن هدف ها و سیاست هایی که گفته شده، برنامه ریخته بشود و معلوم گردد که ما از اول تا آخر امسال، چه کارهایی را باید بکنیم و تا کجا باید پیش برویم.[3]

برنامه‌ریزی باید اصولی و عمومی و کلان باشد. البته اگر جزییات هم فرض بشود، خوب و لازم است؛ منتها باید با آن حالت بلندنظری باشد، تا انسان بتواند هر شرایطی را به خدمت بگیرد.[4]

بایستی یک تقسیم‌بندی صحیحی انجام بگیرد بین تلاشها و فعالیتهائی که باید بشود، و بین این مسیری که ما تا آن اهداف داریم، تا در هر برهه‌ای از زمان، به تناسب امکان آن برهه، پیشرفت کرده باشیم.[5]