کانون مهدویت تسنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

ما باید در مورد مسـأله‌ى زن نگاه جامع داشـته باشـیم، و این نگاه جامع در اسلام هسـت. مسـأله‌ى ارزشـگذارى بـه اصالـت زن، زن بـودن، براى زن یـک ارزش والاسـت؛ یـک اصل اسـت. به هیچ وجه تشـبه بـه مردان بـراى زن ارزش بـه حسـاب نمى‌آیـد؛ همچنان که بـراى مردها تشـبه بـه زنـان ارزش به حسـاب نمى‌آیـد. هر کدام نقشـى دارند، هر کـدام جایگاهى دارنـد و طبیعتـى دارنـد و مقصـودى از وضعیت خـاص آنهـا در آفرینش حکیمانـه‌ى الهى مـورد نظر بـوده کـه این مقصـود باید بـرآورده شـود؛ این مسـأله مهم اسـت.
در جوامع مـا - یعنـى جوامع اسلامى و جامعـه‌ى ایرانـی خود مـا - متأسـفانه مثل جوامـع غربی یـک بى‌عدالتـى در ارتباطـات خانوادگى زن و مرد وجـود داشـته؛ عمده هـم مربوط بـه داخل خانـواده اسـت؛ این بایـد جلویـش گرفته شـود.
تصویـر کیفیـت برخـورد زن و مـرد در اخلاق اسلامى و قانـون اسلامى هـم بـه نظر مـا بایسـتى بیشـتر رویش کار شـود. بعضـى متدین هم هسـتند، امـا چون بـا مفاهیم اسلامى درسـت آشـنا نیسـتند و اخالقیـات مرتبط با روابـط زن و مـرد را در اسلام درسـت نمیداننـد، تدینشـان موجب نمیشـود کـه از غلظتشـان کم شـود، از تحکم و زورگوئى‌شـان بکاهـد؛ نـه، هـم متدیننـد، هـم آن تحکمهـا و زورگوئى‌هـا را دارنـد؛ ایـن هـم باید اصلاح شـود. اخلاق اسلامى در روابـط زن و مـرد - بخصوص در داخـل خانـواده - باید مـورد توجه قـرار بگیرد.
البته مسـأله‌ى حجـاب خیلـى مهـم اسـت. مـن مسـأله‌ى حجـاب را واقعا مهم میدانم.اهمیـت مسـأله‌ى حجـاب در جاهاى باواسـطه های خودش را نشـان میدهـد؛ از جملـه در مسـأله‌ى خانـواده خـودش را نشـان میدهد.
 بدانیـد امـروز زنـان کشـور مـا مسئولیتشـان سـنگین اسـت. مسـئولیت مضاعفـی که امـروز شـما داریـد، همین اسـت که نـگاه غلط به مسـأله‌ى زن و مـرد را تصحیـح کنیـد. نگاهی که امـروز دنیاى غرب سـعى میکنـد در مسـأله‌ى زن و مـرد القاء کند، نـگاه غلطى اسـت، نـگاه باطلى اسـت؛ ایـن بـه پایمـال شـدن ارزشـهاى بسـیارى در جوامع بشـرى منتهى خواهـد شـد.اگر فـرض کنیـم بشـود در جامعه ها از مظلومیـت زنان - کـه ایـن مظلومیت هـم یک علل طبیعـى و قهـرى دارد - جلوگیـرى کـرد، فقـط در سـایه‌ى اخلاق و قانـون و تهذیـب و تهذب مـردان اسـت.اما امروز در غرب مطلقا از این خبری نیست.

برگرفته از سخنان مقام معظم رهبری

بسم الله الرحمن الرحیم

«مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُون»1

هر کس عمل صالح انجام دهد، در حالی که مؤ من است،خواه مرد باشد یا زن، به او حیات پاکیزه می بخشیم، و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام داده اند خواهیم داد .

خداوند در این آیه می فرماید هرکس عمل صالح انجام دهد دو چیز نصیب خود کرده است:1- به او حیات  طیب می دهیم.2- پاداش آن ها را مطابق بهترین عملشان می دهیم. واین مسئله برای زن ومرد تفاوتی ندارد.

در قیامت پایه ی همه ی عذاب هایی که از درون انسان شعله می گیرد؛ علم به خلأ ونداشتن کمالاتی است که استعداد داشتن آن ها در وجود او بوده است. در آن عالم به خوبی احساس می کنیم  ظرفیت چه کمالاتی در وجود ما بوده است که با اتصال به حق وانجام عمل صالح این استعدادهای بالقوة بالفعل می شدند وما آن ها را بالفعل نکردیم. در واقع هریک از اعمال ما دو وجه دارد یک طرف بشری ویک طرف الهی که جنبه ی الهی اعمال می ماند.لذا برای هر کاری که می توانستیم نیت الهی بکنیم ونکردیم خلأ آن به عنوان عذاب می ماند.

حال اگر انسان متصل شد وعمل صالح انجام داد خداوند وعده می دهد پاداش عمل صالح را مطابق بهترین عملی که انجام داده است ،می دهد. یعنی یک وقت است که بین چند عمل میانگین می گیرند وبراساس آن اجر می گیری،ولی یک زمان از بین اعمال توبهترینشان را برمی گزینند و پاداش هریک از اعمالت را به آن اندازه بالا می کشند وبه تو می دهند.

علاوه براین زن باشد یامرد، عمل صالح که انجام دهد،یک «بودنِ پاک» نصیبش می شود. حیات طیبی که خداوند از آن نام می برد مطابق با شأن انسانی است وحیاتی است که از هر گونه رذیله ای خالص باشد.

خداوند در همین یک آیه عملا راه زندگی همرا با آرامش ونتیجه را جلو ما قرار می دهد. عمل صاح یعنی انسان آنچه را دین پیشنهاد می کند پیشه ی خود کند.وقتی که انسان خود را در وادی وظیفه الهی  وارد نماید، می بیند چگونه راه به سویِ خدا به سوی قلبش باز می شود. اینجا دیگر زن بودن یا مرد بودن مطرح نیست، که انسان ها از نظر بدن وجسم دو نوع اند واز نظر حقیقت وهدف یکی هستند. حالا اگر ما همدیگر را دوگانه ببینیم، عملا به خومان بیشتر نظر می کنیم واین شروع یک نحوه خودخواهی است. اگر انسان خود را دید وشما را هم یک حقیقت جدا دید،حتما خودش را مهمتر از شما می بیند واین شروع « أنا خیر مِنه»  وهم سخن شدن با شیطان است. این حجاب دوگانگی سد راه است. در واقع مقصد یکی است، اما برای رسیدن به حیات طیب ابزارها فرق می کند.

زن ومرد از یک جهت دارای ابعاد ثابتی هستند که به بعد انسانی آن ها برمی گردد؛پس بعضی احکام الهی برای زن ومرد یکسان است. ولی از طرف دیگر هر کدام برای رسیدن به حیات طیب استعدادهای مخصوص به خود ویک سری تفاوت ها در ابزار دارند که پیرو این تفاوت ها وظایفی مخصوص به خود دارند.

عشق به وظیفه مربوط به کسی است که نمی خواهد در دنیا بپوسد وقرب الهی را مقصد ومقصود خود قرار داده است واین دیگر زن ومرد ندارد. اگر انسان به جایگاه وظایف خود درست نگاه کند همه ی آن ها را دوست خواهد داشت، زیرا آن ها سبب پذیرفته شدن او در قرب الهی است. پس دیگر بحث مقایسه ی وظایف مرد با وظایف زن نیست که کدام مهمتر است. این ها دونوع وظیفه است برای صعود...

1. سوره نحل،آیه97

برگرفته از کتاب «زن آنگونه که باید باشد»

اصغر ظاهرزاده

بسم الله الرحمن الرحیم

امام علی(ع): «بپرهیزید از مشورت با زنان که زنان سست رأی هستند ودر تصمیم گرفتن ناتوان....

کاری که برون از توانایی های زن است به دستش مسپار که زن گل بهاری است، لطیف وآسیب پذیر،نه پهلوانی است کارفرما ودرهر کاری دلیر..»

برای درک درست این سخن امام(ع) باید ابتدا فضای صحبت حضرت را شناخت وبه این نکات توجه داشت:

اول آنکه خداوند در قرآن کریم می فرماید: " یا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمُ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاً کَثیراً وَ نِساءً وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذی تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَیْکُمْ رَقیباً1" زن ومرد از یک نفس واحد آفریده شده اند ودر یک مقام ودر یک حقیقت اند.

دوم آنکه "مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ2" نتیجه ی عمل صالح زن ومرد  هیچ تفاوتی ندارد واز این نظر نیز مساوی اند. امام معصوم نیز از انجا که در پیوند با قرآن است واز آن جدا نیست،به این نکات توجه ددارد.

سومین نکته ای که باید به آن توجه شود مقام ومزلت نقش مادری در جامعه است که پیامبر(ص) می فرمایند:"الجنة تحت اقدام الامهات." بهشت زیر پای مادران است.نفرمود بهشت زیر پای زنان است یعنی تاکید برنقش تربیتی ومقام والای مادران در نظام اسلامی است که سمت وسوی مسیر حقیقی آن ها را مشخص می کند.ونگاه به زن از نظر شهوانی وجنسیتی مطرح نیست.

نکته ی بعد نقش حساس زنان در جهت دادن به مسیر جامعه است.مادر بسترساز هدایت فرزند خویش است.آیا می توان ارزش کار مادرانمان را وقتی می توانند فرزندان خود را به بهشت برسانند با پول اندازه گیری کرد؟

زنان به عنوان مادران جامعه اگر در جایگاه درست تربیتی خویش قرار گیرند، در اصل خودشان اند وقیمتشان بی انتهاست ولی اگر معیارهای اقتصادی را وسیله ی سنجش خود قرار دادند سخت بی مقدار می شوند ویک جامعه به جهنم کشیده می شود. 

امام علی (ع) در چنین فضایی وبا اشراف برچنین نگاه ها واصولی صحبت می کنند. پس وقتی می فرمایند با زنان مشورت نکن مشخص است که زن در اینجا به معنای خاص است ودر شرایط خاص. در واقع منظور حضرت زنانی است که بیشتر جنبه ی شهوانی زندگی را محور قرار داده اند ولذا این نوع زنان خودشان در انتخاب بهترین ها سست وتحت تاثیر وهمیات خود هستند..ومشورت با آنان وهمیات را وارد زندگی می کند.

در ادامه حضرت می فرمایند مبادا زن از حالت " گل بودن" به "قهرمان بودن" تبدیل شده باشد وخانواده فقط دارای دو پدر شده باشد.

حضرت زن را گل می نامند؛گل باید روح ها را پرورش بدهد ونه جسم ها را.گل که نباید میوه بدهد.میوه دادن ودرخت بودن در شأن پدر است .این است که به مردان سفارش شده است بگذارید زنانتان چون گل بیالایند،تابرای شما وفرزندانتان مفید باشند.نسبت به زنانتان انسان های منفعت طلب نباشید،چون باغبانی باشید که نفس پروراندن گل وبه فعلیت در آوردن زیبایی های آن برایش مهم است. گل میوه نمی دهد ولی روح ما را تغذیه می کند پس نفس پروراندن گل یک نحوه تغذیه است ولی تغذیه روحی.3

1.سوره نساء ،ایه1

2.سوره نحل،ایه97

برگرفته از کتاب "زن آنگونه که باید باشد"

اصغر طاهر زاده

    بسم الله الرحمن الرحیم

در مطلب قبل گفتیم که معضل جوامع امروز ،فرهنگی است که برای زنان، مرد بودن را میخواهد ومرد نبودن را برای زنان محدودیت به حساب می آورد. اما خداوند براساس برتری های فطری که در طبیعت هر کدام از آن ها قرار داده است، مسئولیت ها وتکالیف متفاوتی را نیز از آن ها می خواهد. مثل آن که به معلم و مکانیک هر کدام آموزشی بدهیم ومتناسب با آن به هریک وظیفه ای محول شود.

اینکه خداوند در آیه ی 34 سوره نساء می فرماید:"الرجال قوامون علی النساء"متناسب با همین تفاوت ها ومسئولیت هاست . در واقع قوام زنان به مردان به جهت توانایی های خاص که در مسئله ی خانواده به مرد داده اند است،وبنابراین مرد باید مسئولیت خانواده را بپذیرد وتکیه گاهی برای زن شود .

مقام معظم رهبری در تفسیر این آیه می فرمایند:" الرجال قوامون علی النساء بدین معناست که سرپرستی امور خانه به دوش مرد است. مرد باید برود کار کند.معیشت خانواده به عهده اوست. زن هر چه ثروت دارد مال خودش است اما معیشت خانواده به دوش او نیست.زن و مردهر کدام یک مسئولیتی دارند. نمی شود هم گفت که مسئولیت کدامیک سنگین تر است. مسئولیت هر دو سنگین است. هر دو لازم است. خدا اینها را اینطور کنار هم قرار داده است."

در خانواده اساس باید برخدمت باشد.مرد مدیریت خانواده را برعهده دارد تا از این طریق خدمت خود را به خانواده انجام دهد. وظیفه ی زن نیز پرورش نسل است. خداوند مسئولیت مدیریت خانواده را برعهده مرد گذاشته است تا زن به عنوان عنصر اصلی تربیت خانواده بدون هیچ دغدغه اقتصادی مشغول خدمت و وظیفه ی خود شود.

اما درنگرشی که دنیای غرب ارائه می کند؛ ملاک ارزش گذاری در خانواده به جای خدمت،قدرت است ونظام سرمایه داری با القاء این نگاه به درون خانواده که هرکس پولدارتر باشد با ارزش تر است،اساس نظام را زیر سوال برده ودگرگون کرده است.

با چنین دیدی زنان خود را وقف اقتصاد می کنند که وظیفه ی اصلی آن ها ومتناسب با توانایی هایشان نبوده است.مردان طبیعتا در این عرصه تواناترند، پس در این جنگ قدرت ها زنان اند که ضربه می خورند چراکه برای رقابت با مردان باید به شبیه مرد شدن رو آورند واز زنانگی خود فاصله بگیرند.اگر زنان ضربه بخورند؛ خانواده ضربه می خورد وخانواده که ضربه خورد همه جامعه ضربه می خورد.

برگرفته از کتاب زن آنگونه که باید باشد

اصغر طاهرزاده