بسم الله الرحمن الرحیم
چشم های محدود نگر به همان اندازه که از نگاه بر خدای هستی محروم اند،گرفتارظاهربینی و غفلت از باطن اند،و در اثر همین سطحی نگری دائم در دام می افتند چون نمی توانند بین دام و دانه را تشخیص دهند.اگر سری به زندان ها بزنید متوجه میشوید که همه ی آن ها را طمع و دوری از قناعت به این روز انداخته است.طمع یعنی جز آنچه خداوند برای انسان میخواهد را میخواهیم و قناعت یعنی به بندگی خدا قانع شویم،در نتیجه آنچه معبود ما برای ما خواسته،برای ما خواستنی باشد،همین که خدارا پذیرفتیم بطور بدیهی به آنچه او برایمان خواسته قانع میشویم در نتیجه طمعی پیش نمی آید که بصیرت مارا بگیرد.
