کانون مهدویت تسنیم

"بسم الله الرحمن الرحیم"

"شاخص ها و بایدهای تشکیلات موفق انقلابی" :

اختلاف سلیقه ها را کنار بگذارید و دنبال وجه اشتراک باشید:

بنده اعتقادم این است که اتحاد تشکل های دانشجویی که اشاره شد، چیز خوبی است؛ منتها نه به این معنا که همه تشکل ها از بین بروند و یک تشکل بوجود آید، این تجربه درستی نیست. چیزی نخواهد گذشت که همان تشکل هم دچار مشکلات فراوان ِ خیلی از تشکل ها خواهد شد.

راه درست این است که این تشکل های دانشجوییِ ِ موجود، با تفاهم، حق بینی و آن چیزی که خاصیت دانشجوست، خودشان را به یکدیگر نزدیک کنند؛ حرف حق را وسط بگذارند و جانب داریها و مخالفت ها از استدلال و منطق ناشی شود.¹

نکته دیگر هم اینکه کارهای دیگر هم از لحاظ فرهنگی، بعضی رسانه ای و بعضی نیمه رسانه ای  در کشور می شود که اینها را رفیق به حساب بیاورید. مبادا رقیب به حساب بیاورید. یعنی توی محیط انقلاب و کارهای انقلابی مراقب باشید که نگاهتان همساز باشد با کسانی که در بسیاری از روش ها موافق هستید، اما احیانا در یک گوشه ممکن است ناسازگاری وجود داشته باشد، این اهمیتی ندارد. با نگاه رقیب نگاه نکنید، مثلا در همین مجموعه هایی که با بعضی از نهادهای انقلابی مرتبطند، دو یا سه جریان فرهنگی دیگر هم وجود دارد، هر کدام جای خود چیز های خوبی هستند، با اینها کاملا رفیق و مانوس باشید.²

برای اینکه ما بنیان های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی خود را مستحکم کنیم، پیش نیاز اولی ِ قطعی ما، ایجاد وفاق و وحدت کلمه است. برای وفاق باید همه تلاش کنند. معنای وفاق این نیست که گروه ها و تشکیلات و جناح های گوناگون اعلام انحلال کنند، نه هیچ لزومی ندارد. معنای وفاق این است که نسبت به هم خوش بین باشند؛ "رحماء بینهم" باشند؛ همدیگر را تحمل کنند؛ در جهت ترسیم هدف های والا و عالی و برای رسیدن به آنها به یکدیگر کمک کنند و از ایجاد تشنج، بداخلاقی، درگیری، اهانت و متهم کردن بپرهیزند. امروز به نظر من وظیفه ما این است.³

این قسمت ادامه دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

ما باید در مورد مسـأله‌ى زن نگاه جامع داشـته باشـیم، و این نگاه جامع در اسلام هسـت. مسـأله‌ى ارزشـگذارى بـه اصالـت زن، زن بـودن، براى زن یـک ارزش والاسـت؛ یـک اصل اسـت. به هیچ وجه تشـبه بـه مردان بـراى زن ارزش بـه حسـاب نمى‌آیـد؛ همچنان که بـراى مردها تشـبه بـه زنـان ارزش به حسـاب نمى‌آیـد. هر کدام نقشـى دارند، هر کـدام جایگاهى دارنـد و طبیعتـى دارنـد و مقصـودى از وضعیت خـاص آنهـا در آفرینش حکیمانـه‌ى الهى مـورد نظر بـوده کـه این مقصـود باید بـرآورده شـود؛ این مسـأله مهم اسـت.
در جوامع مـا - یعنـى جوامع اسلامى و جامعـه‌ى ایرانـی خود مـا - متأسـفانه مثل جوامـع غربی یـک بى‌عدالتـى در ارتباطـات خانوادگى زن و مرد وجـود داشـته؛ عمده هـم مربوط بـه داخل خانـواده اسـت؛ این بایـد جلویـش گرفته شـود.
تصویـر کیفیـت برخـورد زن و مـرد در اخلاق اسلامى و قانـون اسلامى هـم بـه نظر مـا بایسـتى بیشـتر رویش کار شـود. بعضـى متدین هم هسـتند، امـا چون بـا مفاهیم اسلامى درسـت آشـنا نیسـتند و اخالقیـات مرتبط با روابـط زن و مـرد را در اسلام درسـت نمیداننـد، تدینشـان موجب نمیشـود کـه از غلظتشـان کم شـود، از تحکم و زورگوئى‌شـان بکاهـد؛ نـه، هـم متدیننـد، هـم آن تحکمهـا و زورگوئى‌هـا را دارنـد؛ ایـن هـم باید اصلاح شـود. اخلاق اسلامى در روابـط زن و مـرد - بخصوص در داخـل خانـواده - باید مـورد توجه قـرار بگیرد.
البته مسـأله‌ى حجـاب خیلـى مهـم اسـت. مـن مسـأله‌ى حجـاب را واقعا مهم میدانم.اهمیـت مسـأله‌ى حجـاب در جاهاى باواسـطه های خودش را نشـان میدهـد؛ از جملـه در مسـأله‌ى خانـواده خـودش را نشـان میدهد.
 بدانیـد امـروز زنـان کشـور مـا مسئولیتشـان سـنگین اسـت. مسـئولیت مضاعفـی که امـروز شـما داریـد، همین اسـت که نـگاه غلط به مسـأله‌ى زن و مـرد را تصحیـح کنیـد. نگاهی که امـروز دنیاى غرب سـعى میکنـد در مسـأله‌ى زن و مـرد القاء کند، نـگاه غلطى اسـت، نـگاه باطلى اسـت؛ ایـن بـه پایمـال شـدن ارزشـهاى بسـیارى در جوامع بشـرى منتهى خواهـد شـد.اگر فـرض کنیـم بشـود در جامعه ها از مظلومیـت زنان - کـه ایـن مظلومیت هـم یک علل طبیعـى و قهـرى دارد - جلوگیـرى کـرد، فقـط در سـایه‌ى اخلاق و قانـون و تهذیـب و تهذب مـردان اسـت.اما امروز در غرب مطلقا از این خبری نیست.

برگرفته از سخنان مقام معظم رهبری

بسم اللّه الرحمن الرحیم

انقلاب اسلامی؛ادامه ی غدیر

سخن خداوند در غدیراین بود که در راستای ادامه ی اسلام باید امام معصوم حاکم باشد و این پیام همچنان ادامه پیداکرده است و در قالب انقلاب اسلامی ظاهر گشت.پس غدیر شروع یک فرهنگ است که ادامه ی آن در زمان غیبت حکومت اسلامی است که سعی دارد سخن و سیره ی امامان معصوم را حاکم کند.ازصدر اسلام طرز تفکری در مقابل غدیر مطرح شد که حاکم جامعه لازم نیست معصوم باشد.تقابل این دو طرز فکر همچنان ادامه دارد؛چه اسم آن را سقیفه بگذارید،چه سکولاریسم و یا نظام شاهنشاهی.در هرحال دو طرز فکر است با دو جهان بینی.

شیعه معتقد است اگر بخواهیم حضور ین در زندگی انسان مسلمان حضور ناقصی نباشد باید همه ی نظام اجتماعی و فردی تحت هدایت دین جلو رود تا جامعه از دینداری خود ثمره لازم راببرد.

امام خمینی بر اساس چنین عقیده ای به صحنه آمدندکه دین بصورت ناقص در صحنه زندگی مسلمانان ظاهرنشود.خداوند نیز در آیات159و151سوره ی نسا تاکید دارد اگر همه ی دین در همه ی زوایای زندگی حاکم نشد یک نحوه کفر به خداوند و پیامبر است و منجربه عذاب خواهد شد.

یک زمان ممکن است شرایط طوری باشد که دین روی هم رفته در همه ی ابعاد زندگی حضور داشته باشد حالادر این شرایط نادرشاه از پادشاه هندوستان مقداری جواهر و کوه نور و دریای نور تصاحب کند و پادشاه هندوستان هم یک طور دیگر بر سایر حاکمان عمل میکنداین ها چیزی نیست که مانع حیات دین جامعه باشد.اما یک وقت دولت شکل دیگری ره خود میگیرد و به واقع در امور جامعه دخالت میکند و میخواهد بعضی از احکام الهی راکنار کنار بزند،مالیات بگیرد،بر ورود و خروج کالا نظارت کند و همه ی این امور تحت فرمان شخص پادشاه باشد و امور بانظر او و درباریان نجام گیرد و نظر دین و احکام به انزوا رود.دراین شرایط اگر مسلمانان کوتاه بیایند دین به صورت ناقص در صحنه میماند و مجبور میشود با بعضی از ابعاد دین،دینداری خود را ادامه دهند یا به خود اجازه دهند که امتیاز پست یک کشور را به یک فرنگی بدهد و آن شخص هم حق داشته باشد در هر زمینی از زمین های مردم جاده بکشد و پادشاه امتیاز کظت تنباکو را به هر کسی خواست بدهد این یعنی حاکم بودن نظر شاه برسرنوشت مردم؛درحالیکه سرنوشت انسان ها باید تحت حاکمیت خالق انسان ها باشد.تا بر اساس حکم پروردگارشان امورشان بگذرد و تحت آن احکام بپرورند و در چنین شرایطی باید انقلاب اسلامی به صحنه بیاید و تلاش کند آن ابعادی را که میخواستند از اسلام بگیرند به اسلام برگرداند تا معلوم شود به هیچ وجه نمیشود در جامعه ی اسلامی چیزی جز حاکمیت اسلام آن هم از طریق سیره و سنت پیامبر و امامان معصوم حکومت کند.

برگرفته از کتاب انقلاب اسلامی، برون رفت از عالم غربی

بسم الله الرحمن الرحیم

  جلوه های حیا

   حیا جلوه های متعددی دارد که از آن جمله است:حیا در دیدار،حیا در گفتار،حیا در پندار،حیا در کردار،حیا در پوشش و...                                         حیا در دیدار:با نوع نگاه افراد،علاوه بر میزان حیای آنان،میتوان میزان خرد و معرفتشان را نیز سنجید؛چرا که حیای چشم ناشی از عقل و معرفت است و به قول معروف:«حیا در چشم است.» بنابراین "حیا" بیش از هرچیزی در دیدگان نمود و ظاهر دارد و از نگاه هرکس میتوان میزان حیا یا بی حیایی او را دریافت. 

   حیا در گفتار:در درجه اول،محتوای کلام باید از معاصی گفتاری چون دروغ،غیبت،تهمت،تخریب و هتک حرمت دیگران خالی باشد.در درجه بعد،سخن سبک و بدون وقار بر زبان جاری نسازیم.درشت گویی،فحش دادن،به زبان آوردن الفاظ تحقیر کننده و همچنین سخنان نامناسب،گفتاری است فاقد حیا؛چرا که "هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد". 

   در ارتباط های کلامی،باید رعایت ادب و احترام را نمود. برخی سخنان در جمع زنان قابل بیان هست ولی در حضور آقایان خیر و بالعکس.همچنین نسبت به منزلت و شخصیت مخاطب باید از بیان حرف های مخالف حیا دوری کرد.به عنوان مثال در رابطه با بیان مسائل جنسی،اگربه داستان یوسف و زلیخا در قرآن نیک بنگریم،مشاهده می کنیم که قرآن حتی در حساس ترین لحظات هم پایبند به رعایت حیا بوده است.در قرآن،برای بیان اینگونه وقایع از کنایه استفاده شده است و اشاره ی مستقیم به این موارد نمی شود. به عنوان نمونه ای دیگر،در رابطه با بیان مطالب طنز می‌توان دیگران را به خنده واداشت ولی حریم‌ها و حدودها را نشکست. 

   حیا در پندار:امام صادق(ع) نقل می‌کنند که پیامبر اکرم(ص) می‌فرمودند:«در مقابل خداوند،حق حیا را به جا آورید.»اصحاب عرض‌کردند:"ای پیامبر خدا چه کنیم؟"حضرت فرمودند:«اگر کسی بخواهد حق حیا را به جا آورد،نباید به بستر خواب برود مگر این که مرگ را بین دو چشمش ببیند و باید سر و اندیشه‌های درون آن و شکم و آنچه در آن می ریزد مواظبت نماید و به یاد قبر و پوسیدن بدن در آن باشد و کسی که به دنبال آخرت است،باید زینت‌های زندگی دنیا را رهاکند.»

   حیا در پوشش:یکی از جلوه‌های بارز حیا،نوع و اصل پوشش انسان می‌باشد.در بین حیوانات،پوشش موضوعیت ندارد.انسان است که به خاطر حیا خود را می‌پوشاند.حتی اگر در محیط، انسان دیگری هم نباشد،او حداقل پوشش را رعایت می‌کند.از رسول خدا(ص) پرسیدند:«آیا در تنهایی می‌توانیم کشف عورت کنیم؟»،حضرت جواب دادند:«خداوند،بیش از مردم سزاوار است که از او شرم شود.»

برگرفته از کتاب حیا دکتر بانکی

بسم الله الرحمن الرحیم

   در مسـأله‌ى زن از دنیـا طلبگاریـم؛ ما مدعـى دنیائیـم. دنیا که عـرض میکنـم، یعنى دنیـاى غرب. ما هسـتیم که بـه دنیا خطـاب میکنیم و می گوییم شما به بشریت عموما و بـه زن خصوصا خیانت کرده اید؛  بـا کشـاندن زن و مـرد بـه وادى جنسـى و برافروختـن و دامـن زدن به آتـش زیاده روى‌هـاى جنسـی بى‌قانـون و بى‌نظـم در جامعه، بـا آوردن زن به شـکل متبرج به وسـط میـدان.

     معلوم اسـت کـه زن، آن بخـش زیبـاى آفرینش بشـر اسـت. این بخـش زیبا به طـور طبیعى بـا اندکـى در پرده بـودن همـراه اسـت؛ این خاصیـت این بخـش زیبـا و لطیف وجود انسـانى اسـت.
   این پـرده را دریـدن و آنچـه را که باید بـا نظـم و قانون پیگیـرى شـود - آن نیـاز غریزى انسـانى، چـه در زن و چه در مـرد - بى‌قانـون و بى‌نظـم در جامعـه رواج دادن، بزرگتریـن خیانتـى اسـت کـه در درجـه‌ى اول بـه زن و در درجـه‌ى بعد بـه همه‌ى بشـریت - زن و مـرد - انجـام گرفتـه؛ ایـن کار را سیاسـتهاى غربی کرده اند.
   شـما ادبیـات کشـورهاى اروپائـى را در قرون هجـده و نـوزده و نگاهشـان بـه زن را ببینیـد؛ مطلقـا تفاوت دارد با آنچـه کـه در قـرن بیسـتم و در نوشـته ها و ادبیـات قـرن بیسـتم، انسـان مى‌بینـد نسـبت بـه زن، آنهـا پیگیـرى کرده انـد. آن روز نگاهشـان، نـگاه نجیبانه تـر، شـرم آلودتر و متناسـب تر بـا طبیعـت زن و مـرد بود. معلوم میشـود ایـن کار سیاسـى حـالا از طـرف صهیونیسـتها بـوده، از طـرف دسـتگاه هاى اسـتعمارگر بـوده؛ اینها احتیـاج به تحقیـق و کار دارد. ایـن همینطـور بتدریج روزبه روز شـدت پیـدا کرده تا بـه وضعی کـه امروز ملاحظـه میکنید،رسـیده است. بنابرایـن دنیاى غـرب بایـد پاسـخگو باشـد؛ چون بـه زن ضربـه زده انـد؛ بـه حقـوق زن تجـاوز کرده اند؛ ارزش زن را تنـزل داده انـد؛ بـه اسـم طرفـدارى، بـه او خیانـت کرده انـد. ایـن مطلبى اسـت که مـا داریم.

برگرفته از سخنان مقام معظم رهبری

بسم الله الرحمن الرحیم

  فهم درست امامت،لازمه ی فهم درست مهدویت است

   فهم درست "مهدویت"،نیازمند فهم درست مسأله "امامت" است.اگر ما توانستیم که ضرورت "امامت"را درک کنیم،بحث "مهدویت" هم برای ما روشن می‌شود.

   گاهی فهم ما از "امامت"،صرفا یک فهم تاریخی و عدالت طلبانه است بدین شکل که در یک برهه ی تاریخی،کسانی خلافت را غصب کرده و حکومت را از شخصی عادل که امیرالمؤمنین(ع) باشد درآوردند.

   در این حالت،این سؤال مطرح می‌شود که "مگر حکومت ایشان چه چیزی را به ما می‌داد که حکومت غاصبان نداد؟"،ما می‌بینیم که حکومت خلفای اول و دوم،حکومتی عادلانه بوده است،به عنوان مثال در تاریخ نقل می‌کنند که عمر،فرزند خود را که به جرم شرب خمر حد زده بودند،از بیم اینکه "نکند،کارگزاران در جاری کردن حد او به خاطر فرزند خلیفه بودنش کوتاهی کرده باشند!!"دوباره حد می‌زند در این صورت،این مساله اینگونه مطرح می‌شود که مردم،خوب‌تری را کنار گذاشتند و خوبی را انتخاب کردند که چندان فرقی هم با هم نمی‌کردند!

   باید بدانیم که با اینگونه فهم از "امامت"،نه ضرورت امامت درک می‌شود و نه ضرورت مهدویت.برای فهم درست از امامت،باید بدانیم که امامت،جزئی از اصل دین است و نه چیزی فرع بر آن؛همانطور که آیه قرآن می‌فرماید:"الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی" باید بدانیم که دین بدون امام ناقص است و در صورت کنار گذاشتن امام،انگار که جزئی از اصل دین را کنار گذاشته ایم!

   در یادداشت‌های دیگری،بحث ضرورت امامت و رسالت و دین   فهم درست از آن‌ها بیشتر مورد بررسی قرار می‌گیرد.