کانون مهدویت تسنیم

"بسم الله الرحمن الرحیم"

"شاخص ها و باید های تشکیلات موفق انقلابی"

"به کمک الهی اعتماد کنید."

عامل مهم مدیریت جهادی عبارت است از خودباوری و اعتماد به نفس و اعتماد به کمک الهی...

در همه کارها توکل به خدای متعال و استمداد از کمک الهی کنیم، به کمک های الهی اعتماد کنیم، وقتی شما از خدای متعال کمک می خواهید، راه ها به سوی شما باز می شود "و مَن یتق اللهَ یجعَل لَهُ مخرَجا و یرزُقهُ مِن حیثُ لا یحتَسِب"

این رزقی که در این آیه و در آیات دیگر گفته شده است به شکل های مختلفی به من وشما می رسد، گاهی شما ناگهان در ذهنتان یک چیزی بوق می زند، می درخشد، راهی باز می شود، این رزق الهی است، در یک برهه فشار ناگهان یک امید وافری در دل شما به وجود می آید،این همان رزق الهی است.

"بافت انقلابی را در تشکیلات حفظ کنید."

هر تشکیلاتی که بتواند بافت انقلابی را در خود حفظ کند و ارزش های انقلابی را در تاروپود خود نفوذ دهد، قادر به انجام وظایف و کارهای بزرگ خواهد بود.

جوانان ما مخصوصا دانشجویان، شورانگیزی در مبارزه با دشمن و مقابله با تهاجم او را بر دوش دارند. انجمن های اسلامی و دیگر تشکل های اسلامی دانشگاه ها، باید خود را در صفوف مقدم این مبارزه پرشور قرار دهند.

عزیزان! نگذارید با تضعیف ارزش های انقلاب و اسلام، به جبهه ی دشمن کمک کنند و به خصوص نگذارید غفلت زدگانی از این قبیل در مجموعه شما یعنی در صفوف مقدم جا بگیرد.

شعارهای انقلاب را که پرچم های راهنما در اعتلاء و سربلندی و آبادانی این کشور است، گرامی بدارید و با همه وجود از آن دفاع کنید و سهل انگاری نسبت به آن را از بیگانگانی که احیاناً به لباس خودی در می آیند و با زبان خودی سخن می گویند، تحمل نکنید.

نهادهایی مثل جهاد سازندگی که از انقلاب جوشیده اند چه خصوصیتی دارند؟ چگونه است که در درون این تشکیلات ضمن اینکه ارزش های اسلامی محفوظ است، تلاش فراوان وخدمت های بزرگ در آن با دلسوزی انجام می گیرد و از لحاظ کاری هم توفیقات ِ نوآوری این مجموعه ها از بقیه بخش ها جلوتر و بالاتر است.

برگرفته از کتاب کار باید تشکیلاتی باشد

واحد خواهران

بسم الله الرحمن الرحیم

باید مهم را فدای مهم تر کرد واز آن برای رسیدن به اهمیت ها وسیله ساخت. ولی، وسیله ی هدایت و قرب و لقاء و رضوان است.حال اگر از ولی کار زمین و زراعت و تجارت را بخواهی، نمی گویم که بهره نمی گیری، ولی بهره بیشتری را از دست می دهی.

از ولی باید کاری را خواست که از دیگران ساخته نیست؛ کاری که از تجربه و علم و عقل و غرایز فردی و جمعی ساخته است، نیاز به این وسایل هدایت و قرب ندارد. که استاد ما می گفت: کار مرجع، ساختن مسجد و مدرسه و بیمارستان و... نیست، اینها کارهایی است که از یک ثروتمند هم ساخته است.کار مرجع، تربیت عالمِ عادلِ عاقل است واین کاری است که از ثروتمندان واز دیگران ساخته نیست.

باید به هر کس در کاری که برای آن ساخته شده وخلقت یافته، توسل جست وبهره گرفت واز امکانات و نیروها، بی حساب و کتاب و با چشم بسته، برنداشت که چه بسا توسل ها، اهانت باشد وهتک حرمت باشد وباعث دوری ومحرومیت باشد.

تو می آیی

علی صفایی حائری

بسم الله الرحمن الرحیم

من رنج توام

می دانم.

می دانی.

اگر بمانم رنج گندیدن،

اگر بیایم رنج تنهایی را با خود دارم.

در باغ دست های من یک برگ سبز نیست.

در دریای دل شکسته ام یک موج شوق نیست.

در آسمان سینه ی تارم، حتی فروغ یک ستاره نیست.

من آمده بودم تا در حضورتو

به این همه «نیستی» هستی ببخشم

اکنون ببین که هستی من دود می شود.

ای عشق

ای بهار،تمامی رنج ها سزای من است.

اما یک رنج در دل من شور می زند.

رنج من ، رنج من نیست.

من رنج توام.

می دانم.

می دانی.

ع.صاد

بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به آنچه در مطالب قبلی زن آنگونه که باید باشد، گفته شد؛ زن ومرد باید از منیت ها آزاد شوند تا توحیدی شوند وبا جدا شدن از منِ خود، به وجودی برتر اتصال یابند.ازدواج بستری است تا این رهایی را آسان تر وامکانش را مهیاتر کند. با ازدواج برای زن وشوهر زندگی جدیدی بوجود می آید وعملا وارد ساحت دیگری می شوند که قبلا در آن ساحت نبوده اند وبر اساس نظام حکیمانه خداوند نسبت به هم عُلقه پیدا می کنند. اولین نتیجه ازدواج این است که انسان، دیگر برای خودش نیست. در واقع با ازدواج یک حلقه ی توحیدی شکل می گیرد.توحید خانواده به معنای نفی فردیتِ فرد در جمع است؛ به این معنا که در خانواده توحیدی دیگر شما نمی توانی خودِ فردی ات باشی واگر بر منیت خود اصرار بورزی زندگی را هم برای خود جهنم ساخته ای وهم برای دیگران.اساسا هر کس به اندازه ای در خانواده اش خوشبخت است که توانسته باشد در مقابل هسته خانواده به نفی خود فردی دست یابد.یعنی در راستای حکم خداوند هر یک از زن ومرد  امیال فردی خود را برای یک هدف بزرگتر نفی می کنند وهر یک دغدغه کمال دیگری را دارد و سود خود را در تعالی دیگری می جوید.

خداوند برای اینکه دل مارا در کثرت ها وتضادها به توحید برساند، بستر خانواده را فراهم می کند.اما گاهی زن وشوهر با پذیرش حاکمیت رأی ونظر یکی هم به خود وهم به همسر خود بزرگترین ظلم را می کنند.در حالت مردسالاری مردها عملا به جای ایجاد هسته ی توحیدی خانواده، خواسته ی خود را حاکم می کنند وزندگی را نابود می کنند وبا پذیرش زن سالاری نیز بارشد منیت زن او را نابود می سازند.این است که هر کدام از زن ومرد شدیدا در راستای رشد فردیت یک خودِ فربه پیدا کرده اند واز طرف دیگر معنای زندگی توحیدی را گم کرده اند.

در خانواده توحیدی تواضع در مقابل حق همسر بسیار نجات دهنده است چون تکبر را می شکند.اما تواضعی که فرهنگ لیبرالیسم در مقابل زنان پیشنهاد می کند عملا یک نوع ذلت است وتوحید خانواده را از بین می برد.با این نگاه می توان مفهوم این سخن پیامبر(ص) را درک کرد که "هر کس ازدواج کند نصف دین خود را به دست آورده پس باید برای نصف دیگر دینش تقوی پیشه کند." توحید یعنی خودت را نفی کن تا خدا را جای آن بیابی وکسی که ازدواج توحیدی داشته باشد نصف این راه را پیموده است وخود را نفی کرده است و نصف دیگر راه می ماند. از این رو جهاد زن شوهر داری می شود چون او با نفی خودش ورعایت حقوق همسرش احیا می شود .پیامبر می فرماید اگر بنا به سجده بود به زن می گفتم تا به شوهرش سجده کند از آن جهت که پذیرای مدیریت او باشد وبا این پذیرش  خودش را در هسته ی توحیدی خانواده فانی کرده وحیات معنوی اش را احیا کند. بنابراین همسر هر کس موجب آرامش اوست، برای اینکه متذکر حیات توحیدی جاری در خانواده است.

زن آنگونه که باید باشد

اصغر طاهر زاده

بسم الله الرحمن الرحیم

مدت هاست چشم زمین وزمان به در است ونگاه منتظر جهان به دنبال نشانه ای که نوید طلوع حقیقت ناب را بدهد،خیره مانده است.آیه ها حقیقت آمدنش را فریاد می زنند؛که او بهتر است برای شما اگر «عاشق» باشید.(1) وحالاکه جسم ظاهر او در مقابل چشم ظاهر تونیست، جور هندوستان بکشی وعشقت را اثبات کنی.

مجنون در پی بوی لیلی نشان واثر از او می جوید. آیه ها می گویند او بوی خوش معشوق است که عاشقان را در جاده ی دلداگی هادی است.(2)آیه ها حتی آمدنش را سوگند می خورند(3) که او آب حیات شماست وباید عطش نبودنش که به جانت افتاد؛ سیراب شدن جز با اورا نخواهی تا بنوشانندت.(4)

مضطری است که چون بخواهد،اجابت است که سرازیر دست های بلند شده اش می شود(5) ووصول به حقیقت این مضطر جز با اضطرار نیست؛ تابی تاب ونا آرام حضورش نشوی،دور افتاده ای،غریب مانده ای ونمی رسی.

آیه ها هر کجا می خواهند نوید بدهند که تنها گذرگاه به سر منزل مقصود همین است، تا آنها که پابرهنه ونالان در راهند؛نلغزند،جان بگیرند وشتاب کنند، آمدن او را فریاد می زنند.(6)

او کانون این هستی است،و پرتو ها که به سوی او همگرا شد؛آنوقت است که همه جا نور است ویک حقیقت همه ی پوچی ها را محو می کند.(7)

آیه ها،تمام آیه ها، آمدنش را فریاد می زنند. حالا باید کسی باشد که گوش شنوایی برای این فریادها شود؛تا فریادها عشقی در او بوجود بیاورد و این عشق او را مضطر کند واین اضطرار به تکاپو وحرکت بیانجامد وبالاخره حضور حقیقت او را بتواند در تمام ثانیه ها ببیند.

گوش های شنوا که زیاد شد،وقت ظهور است؛ همان آمدنی که آیه ها فریادش می زنند.

1.بقیة الله خیر لکم ان کنتم مومنین

2.هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب

3.والفجر ولیال عشر والشفع والوتر

4.قل أرایتم ان اصبح ماءکم غورا فمن یاتیکم بماء معین

5.امن یجیب المضطر اذا دعا ویکشف السوء

6.ان الارض یورثها من یشاء من عباده

7.الذی ارسل....لیظهره علی الدین کله

 چه باید بکنیم؟چه کار کردیم که به این چیزها مبتلا می شویم؟فکر این را باید بکنیم، آخر ما چکار کردیم

که بی سرپرست ماندیم؟

اشکال در این است که خومان را اصلاح نمی کنیم و نکردیم و نخواهیم کرد! حاظر نیستیم خودمان را

اصلاح کنیم!

هرکس باید به فکر خود باشد و راهی برای ارتباط با حضرت حجت(عج ) و فرج شخصی خود پیدا

کند، خواه ظهور و فرج آن حضرت دور باشد، یا نزدیک !

با اینکه ارتباط و وصل با آن حضرت و فرج شخصی،امری اختیاری ماست؛ به خلاف ظهور فرج

عمومی، با این حال چرا به این اهمیت نمی دهیم که چگونه با آن حضرت ارتباط برقرار کنیم و از این

مطلب غافل هستیم، ولی به ظهور و رویداد عمومی آن حضرت اهمیت می دهیم؟؟ و حال این که اگر

برای فرج شخصی به اصلاح خود نپردازیم، بیم آن است که در ظهور آن حضرت از او فرارکنیم،

چون راهی که می رویم، راه کسانی هست که اهم و مهمی قائل نیستند.

حضرت نبی اکرم (ص)  فرمودند:

آیا شما را به درد و درمانتان خبر ندهم؟ درد شما، گناهان و درمان تان، استغفار است.

کتاب نگین عرفان،آیت الله بهجت

بسم الله الرحمن الرحیم

علامه طباطبایی میفرماید: الذکر هو الحضور . ذکر یعنی حضور حق . یعنی نماز را میخوانیم برای ذکر. یعنی به حضور حق پی ببرید.نماز را نمی خوانیم که یک چیز بگوییم.حالا خوب دقت کنید،من باید نفس مجرد را توضیح دهم.

نفس مجرد اگر به چیزی نظر کند ، به آن میرسد.این است که باید فقط حواسش جمع باشد، بداند باید به کجا نظر کند که به آن برسد . اصل مباحث ما در معرفت نفس این است که انسان اگر به چیزی نظر کند ، به آن متصل میشود ، حالا بگویید شیطان است ، شیطان هم میتواند باشد . ارده های شیطان هم مطرح است،اما خوبیش این است که شیطان مستقر نیست ، یک مدت نیشت میزند ، بعد خودت میگویی خاک بر سرم، یعنی این خوبیِ کار است. یعنی اگر شیطان مستقر شده بود ، شما هیچ وقت نمیتوانستی بگویی خاک بر سرم.

داشتم در سایت میخواندم که یک بنده خدایی سوال پرسیده بود از استاد طاهر زاده که یک کسی هست ، گناه میکند ، توبه میکند ،اشکال ندارد ، من که گناه برایم ملکه شده ، چشم چران شدم ، منِ خاک بر سر چه کنم ؟ بعد آقای طاهر زاده گفته بودند همین که میگویی خاک بر سرم، یعنی ملکه ات نشده. اگر ملکه شده بود ،دیگر اصلا توبه نمیکردی ، همین که میگویی میخواهم توبه کنم یعنی ملکه ات نشده.خب این جایش را مشخص کنید ،یعنی میشود شیطان ما را اذیت کند اما گم نمی شویم .مگر امام در این عالم بی کار است ؟ امام کسی را بخواهد ، هدایتش می کند.

طبیب مسیحا دم است ومشفقِ نی              چو درد در تونبیند که را دوابکند؟؟

خب یک وقت هایی هم نفس بر ما غلبه می کند خب دوباره بر میگردیم.توبه می کنیم.سر جای خودمان برمیگردیم.دوباره می آییم .یعنی گم نمی شویم.این است که من می گویم مومن گناه می کند ولی برنامه ریزی برای گناه نمی کند.مثلا شما برای خودتان یک برنامه می ریزید که مثلا امروز فلان و فلان می کنم.یک وقتی هم از دستت در رفت و یک گناهی را هم انجام دادی.مثلا از یک گناهی توبه کرده ای اما دوباره انجامش داده ای.ناامید نشو.دوباره توبه کن.می دانید؟یواش یواش به یک جایی می رسید که قبل گناه می فهمید که می خواهید گناه کنید.بعضی وقت ها هم وسط گناهتان می فهمید دارید گناه می کنید.بعد می فهمید،دیگر ادامه اش نمی دهید.همین که مرتب به نفس تذکر می دهید خیلی موثر است.

یک جایی بود من در سخنرانی ام یک کلمه را زیاد به کار می بردم.مثلا همین طور که صحبت می کردم می گفتم گاها فلان می شود. گاها این شکلی می شود.گاها این شکلی ...گاها را زیاد به کار می بردم.یکی از آقایان در جلسه به من گفتند گاف و تنوین با هم جمع نمی شود.فکر کردم دیدم دارد راست می گوید.اصلا گاف فارسی است و تنوین عربی.بعضا درست است ولی گاها اشتباه است.بعد گفتم چشم. آقا دوتا کلمه رفتم جلو دوباره گفتم گاها.یک دفعه گفت آقا مگه نگفتم گاها اشتباه است؟اصلا خیلی به من آن موقع در جلسه برخوردکه دفعه ی دوم این را گفت.گفت این جوری بهت می گویم چون در ذهنت می رود.یادت می ماند.یعنی وسط حرفم، حرفم را قطع کرد و این را گفت. یعنی حل شد دیگر.یعنی ناخودآگاه،من به گاها حساس شدم.حالا گناه هم همین طور است.آنی که مرتب توبه کردید نفستان خصوصیتش این است یک مانع که جلویش آمد یواش یواش ناامید می شود.مرتب می گویند نگذارید.به خاطر همین هم می گویند مراقبه، محاسبه، مراقبه، محاسبه،مراقبه، محاسبه تا آرام آرام انسان ترک گناه کند.

دوره بالاتر از فرشتگان

حاج آقاموسویان